आसक्ति
मनुष्याला बद्ध करते. हा मोहरूपी पाश आहे. या मोहरूपी पाशामुळे विवेकबुद्धि भ्रष्ट होऊन
मनुष्य अविवेकी होतो आणि अनेक प्रकारच्या मोहांना बळी पडतो. भक्तांच्या या मोहरूपी पशांचा नाश करण्यासाठी
श्रीगणेशाने हातात पाश धारण केलेला आहे.
विषयभोगतृष्णारूपी
मोह तसेच स्रक्चंदनवनितादि यांनी निर्देशित केलेला मानसन्मान
यश, कीर्ति, प्रतिष्ठा वगैरेंचा मोह, शारीरिक आणि इंद्रियोपभोग, सत्तेचा, धनाचा
आणि स्त्रीचा या सर्व मोहांचा श्रीगणेश नाश करतो.
त्या
भक्ताचे लक्ष पूर्ण विषयासक्त असते ते परमेश्वराकडे वळवितो. त्याच्या मनात आस्तिक्य बुद्धि निर्माण करून
परमेश्वराच्या पूजन, भजन, कीर्तनामध्ये प्रीति निर्माण करतो. त्यामुळे तो परमेश्वराच्या कर्मानुष्ठानामध्ये
प्रवृत्त होतो. याचा परिणाम म्हणजे त्याची
परमेश्वरामध्ये अधिक श्रद्धा, निष्ठा निर्माण होते. त्यामाधुनच ईश्वराविषयीची तळमळ तीव्र होते. त्याचे मन सहजपणे भजनपूजानामध्ये एकाग्र होते. तन्मय होते. म्हणजेच विषयांच्यामधून निवृत्त होऊन
अंतर्मुख होतो. त्यामध्ये त्याला खूप आनंद
व समाधान मिळते.
परमेश्वराच्या
कृपेने त्याच्या मनात सत्संगाची इच्छा निर्माण होते. सत्संगाच्या दृढ संस्कारामुळे आणि आचार्यांनी
केलेल्या शास्त्रोपदेशामुळे विचारप्रवृत्त होऊन विषयदोषदर्शनामुळे विषयांचे खरे
स्वरूप – अनित्यत्वं, दुःखित्वं, बद्धत्वं आणि मिथ्यात्वं – समजते.
श्रीगणेश
अज्ञानी जीवांच्याप्रमाणे पाशाने बद्ध नसून तो मुक्त आहे. यामुळेच तो भक्तांचा पाश नष्ट करणारा आहे. बंधनातून मुक्त करणारा आहे. म्हणून गणपतिसहस्त्रनामात ‘पाशविमोचक’
असे गणपतीस संबोधिले आहे.
- "श्री
गणपति अथर्वशीर्ष" या परमपूज्य स्वामी स्वरूपानन्द
सरस्वती लिखित पुस्तकामधून, पंचम आवृत्ति,
अनंत चतुर्दशी २०१०
- Reference: "Shree Ganapati Atharvashirsha" by Param Poojya Swami Swaroopanand Saraswati, 5th Edition, 2010
- Reference: "Shree Ganapati Atharvashirsha" by Param Poojya Swami Swaroopanand Saraswati, 5th Edition, 2010
- हरी ॐ –
No comments:
Post a Comment