शास्त्रोक्त कर्म (Action based on Spiritual Science)

मनुष्याने कितीही खोल, दूरवर विचार केला तरी त्याला जीवनात निःसंशयपणे योग्य व आयोग्य कर्म हे ठरविता येत नाही.  त्यामुळे निश्चयात्मिका बुद्धीने घेतलेल्या निर्णयातून केलेल्या कर्माबाबत मनाने सतत संशय घेणे थांबत नाही.  अशा स्थितीत शास्त्र आपल्या मदतीला धावून येते.  शास्त्रच योग्य व अयोग्य कर्म कोणते हे निश्चितपणे सांगते.  म्हणून शास्त्राचा आधार मनुष्याने जरूर घ्यावा.

शास्त्र या शब्दाची व्याख्या – ‘शासनात् उपदेशात् त्रायते इति  शास्त्रम् | ’ अशी आहे.  शास्त्र माणसाला त्याच्या हिताचे योग्य-अयोग्य कर्माचे मार्गदर्शन करते, उपदेश करते व जीवाचे प्रथम रक्षण करते.  शास्त्र सांगते – नियतं कुरु कर्म त्वम् |

शास्त्रोक्त कार्मामधून जीवाची उन्नती करणे हे शास्त्राचे प्रयोजन आहे.  म्हणून एक तर कर्म चांगले की वाईट हा विचार करण्यात बुद्धि खर्च करण्याचे कारण नाही.  शास्त्र त्याच्या जीवनाचा आधार बनते.  आपोआपच शास्त्रोक्त नित्य-नैमित्तिक कर्मामधील संशयवृत्तीचा निरास होतो.

शास्त्र हेच प्रमाण असल्याने मनुष्य श्रद्धेने व सातत्याने कर्म करतो.  ते कर्म जसेच्या तसे पूर्णपणे तो स्वीकारतो.  शास्त्राचा शब्द हा निर्णायक आहे.  त्याबाबत त्याची निःसंशय वृत्ति होते.  विचारांची स्पष्टता, स्वच्छता येते.  मन द्वंद्वरहित होते.  त्यामुळे कर्मामागील निष्ठेपासून किंवा निर्णायक वृत्तीपासून मनुष्य कधीही ढळत नाही.  त्याचे मन स्थिर होते.

 - "साधना पञ्चकम्" या परमपूज्य स्वामी स्वरूपानंद सरस्वती लिखित पुस्ताकामधून,  तृतीय आवृत्ती, सप्टेंबर २००५   
- Reference: "Sadhana Panchakam" by Param Poojya Swami Swaroopanand  Saraswati, 3^rd Edition, September 2005

                                                                     - हरी ॐ –