Tuesday, December 26, 2023

शम संपत्ति | The Riches Of Satisfaction

 



हे रामा !  संसार हा वाळवंटाप्रमाणे अतिशय रूक्षस्थान आहे.  कारण संसारामध्ये मनुष्याला अत्यंत यातना प्राप्त होतात.  मनामध्ये हजारो विषयांच्या तृष्णा असल्यामुळे विषय उपभोगण्यासाठी मन सतत व्याकूळ होते.  कितीही उपभोगले तरी मनाची तृप्ति होत नाही.  विषयांच्या भयंकर कामना मनुष्याचे जीवन असह्य करतात.  परंतु त्याच मनामध्ये जर शम या गुणाचा उदय झाला तर ते मन अत्यंत शांत होते.  शमाने मोक्ष प्राप्त होतो.  शमाने परमपद प्राप्त होते.  शम म्हणजे शिव व शम म्हणजेच शांति आहे.  शम गुणामुळे मनामधील सर्व भ्रम नष्ट होतात.  ज्याच्याजवळ शम हा गुण आहे, ज्याचे चित्त अत्यंत शुद्ध व शांत झाले आहे, त्याचे शत्रु सुद्धा त्याचे मित्र होतात.

 

साधकाच्या अंतःकरणामध्ये शम या गुणाचा उदय झाला की, त्याचे हृदयही अलंकार घातल्याप्रमाणे शोभून दिसते.  त्याचे चित्त अतिशय शुद्ध होते.  ज्या सत्पुरुषांच्या हृदयामध्ये शम हा गुण विकसित होतो, असे सज्जन पुरुष जणु काही दोन-दोन कमलपुष्पांनी युक्त होतात.  शम या गुणामुळे त्यांना सालोक्य, सामिप्य, सारूप्य आणि सायुज्य या मुक्ति मिळून ते जणु काही भगवंतासारखे दिसतात.  या विश्वामध्ये जितकी दुःखे आहेत, जितक्या कामना, विषयतृष्णा आहेत, असह्य शारीरिक रोग आणि मानसिक व्याधि आहेत, संसारामधील अशा सर्व प्रकारच्या यातना शमयुक्त चित्तामध्ये नाश पावतात.  ज्याप्रमाणे प्रकाशामुळे अंधाराचा समूळ ध्वंस होतो, त्याचप्रमाणे शम आल्यावर आधिव्याधि, तृष्णा-कामना या सर्वांचा नाश होतो.

 

जो पुरुष शमयुक्त असून ज्याचे मन अतिशय शांत झालेले असते तोच खऱ्या अर्थाने सर्व जीवांच्यावर प्रेम करतो.  त्याच्यामधील ममत्व भाव, अपपर भाव नष्ट होतो.  माझा-परका असा भेदभाव न करता उच्च-नीच, जात, पंथ, धर्म, आश्रम, श्रीमंत, गरीब असा कोणताही भेदभाव न करता तो समत्वाच्या-एकत्वाच्या दृष्टीने पाहतो.  मन शमयुक्त झाले की, ज्ञानी पुरुषाला जी शांति आणि जे परमसुख मिळते तेवढे सुख तर कुठल्याच रसायनाने मिळत नाही.  स्वर्गातील अमृत पिऊन मनुष्याला कदाचित अमृतत्व मिळते.  पण तेही नाशवान स्वरूपाचे असते.  त्यामुळे अमृतापेक्षाही शमामधील सुख अधिक आहे.  अधिक काय सांगावे !  रामा !  अरे साक्षात् लक्ष्मीने आलिंगन देऊन सुद्धा असे सुख मिळत नाही, असे सुख शम या गुणाने प्राप्त होते.

 

 

- "योगवासिष्ठ" (द्वितीय मुमुक्षुव्यवहार प्रकरण) या परमपूज्य स्वामी स्थितप्रज्ञानंद सरस्वती लिखित पुस्तकामधून, प्रथम आवृत्ति, मे २०१९   
- Reference: "
Yogavashishtha" by Param Poojya Swami Sthitapradnyanand Saraswati, 1st Edition, May 2019


- हरी ॐ




Tuesday, December 19, 2023

योग-क्षेम | Livelihood Of The Realized

 



 ज्ञानीव्यतिरिक्त असलेल्या आर्त, अर्थार्थी आणि जिज्ञासु भक्तांचा योगक्षेम कोण चालवितो ?  परमेश्वर जर सर्व विश्वाचा विश्वंभर असेल तर ज्ञानी पुरुषाचाच फक्त योगक्षेम मी चालवितो असे भगवान का म्हणतात ?  खरे पाहाता परमेश्वर हा ज्ञानीप्रमाणे अन्य सर्व भक्तांचाही योगक्षेम पाहात असतो.  परंतु अन्य सर्व भक्त त्यांच्यामध्ये आणि परमेश्वरामध्ये भेद पाहात असल्यामुळे त्यांची अनन्य भक्ति नसून द्वैतजन्य असते.  त्याचप्रमाणे ते स्वतःच्या योगक्षेमासाठी स्वतःच प्रयत्न करीत असतात.

 

याउलट अनन्यदर्शी ज्ञानी लोक काया वाचा आणि मनाने माझ्याच स्वरूपामध्ये रममाण झालेले असल्यामुळे स्वतःच्या योगक्षेमाचा ते विचार करीत नाहीत.  ते स्वतःसाठी जगतच नाहीत.  जीवन जगण्यामध्ये आणि मारण्यामध्ये कशातच त्यांना स्पृहा नसते.  मीच त्यांचा आश्रयदाता, शरणागतीचे स्थान आहे.  त्यामुळे अशा ज्ञानी पुरुषांचा योगक्षेम मी – परमेश्वर चालविणार नाही तर कोण चालविणार ?  मलाच त्यांची काळजी घेतली पाहिजे.  अन्य सर्वजण त्यांची काळजी तेच घेतात.  मी प्रयत्न करतो आणि मी मिळवीन हा त्यांचा अहंकार आहे.  या अहंकारामुळेच ते माझ्यापासून दूर जातात.  वास्तविक पाहाता सर्वांचाच योगक्षेम मी चालवितो.  परंतु अहंकारी, द्वैतबुद्धीच्या लोकांना हे कळत नाही त्याला मी काय करू ?  शरण आलेल्यांना अभय देणे, त्यांचे रक्षण करणे हे माझे कर्तव्य आहे.

 

ज्ञानी पुरुष स्वतः आत्मतृप्त असून आप्तकाम असल्यामुळे त्याच्या दृष्टीने निश्चितच योगक्षेम नाही.  तो स्वतःसाठी जगत नसेल तरी जगाच्या कल्याणासाठी जगत असतो.  तो स्वतः स्वतःच्या शरीराचे रक्षण, वर्धन किंवा पोषण करीत नाही.  तसेच मिथ्या, नाशावान शरीर असेल तरी त्याच शरीरामधून तो परमेश्वराचे कार्य करीत असतो.  इतकेच नव्हे तर – प्रारब्धाय समर्पितं स्ववपुः |  या आचार्यांच्या विधानाप्रमाणे तो स्वतःचे शरीर प्रारब्धाला अर्पण करून स्वस्वरूपामध्ये स्थिर असतो.  असे असून सुद्धा शरीरामधूनच ईश्वरी कार्य आणि लोककल्याण व लोकोद्धार होत असल्यामुळे त्याच्या शरीराचा योगक्षेम भगवंतालाच पाहिला पाहिजे.  ज्ञानी परमेश्वराला योगक्षेमासाठी प्रार्थना करीत नाहीत.  तर उलट त्याचा योगक्षेम भगवान स्वेच्छेने स्वतःकडे घेतात.  म्हणून येथे म्हटले आहे योगक्षेमं वहाम्यहम् |

 

- "श्रीमद् भगवद्गीता" या परमपूज्य स्वामी स्वरूपानन्द सरस्वती लिखित पुस्तकामधून, तृतीय आवृत्ति,  डिसेंबर २००२
- Reference: "
Shreemad Bhagavad Geeta" by Param Poojya Swami Swaroopanand  Saraswati, 3rd Edition, December 2002


- हरी ॐ




Tuesday, December 12, 2023

मनोजय | Victory Over Mind

 




कैवल्यप्राप्तीसाठी विवेकी साधक काहीही करीत नाही.  हाता-पायाची कोणतीही विचित्र हालचाल करीत नाही.  म्हणजे योगासने, प्राणायामादि करीत नाही.  मोक्षासाठी अनेक तीर्थयात्रांना, देशांतराला जाण्याची आवश्यकता नाही.  म्हणजे मोक्षप्राप्तीसाठी देश किंवा स्थान बदलण्याची गरज नाही. मोक्षासाठी शरीराला क्लेश देण्याचीही अवशक्यकता नाही.  जर कोणी म्हणेल की, "मी माझे शरीर स्वस्थ ठेवेन, हातापायाची चालना करेन, योगासने करून अंग लवचिक ठेवेन, शेकडो प्राणायामे करेन, अनेक स्थानांच्यामध्ये जाईन, तीर्थयात्रा करेन, शरीराला खूप क्लेश देईन, उपवास करेन, अनवाणी पायाने चालत जाईन, अघोर तपश्चर्या करेन आणि आत्मप्राप्ती करेन." या कशानेही अज्ञानाचा निरास होत नाही व आत्मप्राप्ती होत नाही.  या सर्व साधकाच्या चुकीच्या कल्पना आहेत.

 

वसिष्ठ मुनि येथे आत्मप्राप्तीमध्ये सर्व बहिरंग साधनांचा निषेध करीत आहेत.  कारण या सर्व साधना केवळ अंतःकरणाच्या शुद्धीसाठी आहेत.  या साधना ज्ञानप्राप्तीसाठी साहाय्यकारी आहेत.  पण केवळ या साधना केल्या म्हणजे आपण सर्व काही मिळविले, असे साधकाने वाटून घेऊ नये.  याचे कारण आत्मप्राप्ती ही केवळ आणि केवळ पुरुषार्थानेच साध्य होते.  मनामधील वासनांचा संपूर्ण त्याग हाच केवळ आत्मप्राप्तीसाठी एकमात्र पुरुषार्थ आहे.  मनोजयानेच परमपदाची प्राप्ति होते.

 

मनोजय म्हणजे वासनांचा क्षय करणे होय.  ही फार मोठी साधना आहे.  अन्य सर्व साधना केल्या परंतु मनामध्ये अनेक भोगवासना असतील तर केलेल्या सर्व साधना व्यर्थ आहेत.  तसेच बहिरंगाने अन्य कोणतीही साधना केली नाही, परंतु मनामध्ये एकही विषयवासना नसेल म्हणजे मन पूर्णतः वैराग्यसंपन्न असेल तर आपोआपच मनावर जय प्राप्त होतो.  मन पूर्णतः संयमित होते.  संयमित मन कामरहित होते आणि याच वासनारहित मनामध्ये साधकाला निरंकुश तृप्तीचा, आत्मतत्त्वाचा अनुभव येतो.

 

 

- "योगवासिष्ठ" (द्वितीय मुमुक्षुव्यवहार प्रकरण) या परमपूज्य स्वामी स्थितप्रज्ञानंद सरस्वती लिखित पुस्तकामधून, प्रथम आवृत्ति, मे २०१९   
- Reference: "
Yogavashishtha" by Param Poojya Swami Sthitapradnyanand Saraswati, 1st Edition, May 2019


- हरी ॐ



Tuesday, December 5, 2023

तीन प्रकारच्या शंका | Three Types of Doubts

 



प्रामुख्याने शास्त्रामध्ये तीन प्रकारच्या शंका किंवा संशय सांगितले जातात.  प्रमाणशंका, प्रमेयशंका आणि प्रमाशंका.  जे लौकिक आणि मूर्ख अज्ञानी लोक आहेत, त्यांना मरेपर्यंत सारख्याच क्षणाक्षणाला शंका निर्माण होतात.  त्यांचे मन सतत संशययुक्त असते.  स्वतःच्या बुद्धीला शास्त्र समजत नाही, कारण वेदांतशास्त्र हे बुद्धीच्याही अतीत आहे.  त्यामुळे असा मनुष्य वेदांतशास्त्राबद्दलच शंका घेतो.  त्याला हे शास्त्र अत्यंत रुक्ष, बोजड, अवघड वाटते.  त्याला त्या वेदांतशास्त्रामध्ये काही रस वाटत नाही, कारण त्याने कधी समजून घ्यायचा प्रयत्नच केलेला नसतो.  आपली बुद्धि अत्यंत प्राकृत आणि स्थूल आहे.  यत् दृष्टं तत् सत्यम् |  जे जे डोळ्यांना दिसते, तेच फक्त सत्य अशी सवय लागल्यामुळे मनावर तेच संस्कार झालेले आहेत.  मनुष्य स्वतःचे म्हणणे सोडायला कधीही तयार नसतो.

 

दुसरी शंका म्हणजे प्रमेयविषयक शंका होय.  प्रमेय म्हणजेच या शास्त्रामाधून प्रतिपादित केलेला जो ज्ञेय विषय आत्मा, याबद्दलच अनेक शंका आहेत.  आत्मा अस्ति न वा |  आत्मा खरोखरच आहे की नाही ?  वर्षानुवर्षे आत्मस्वरूपाचे ज्ञान घेतात आणि आत्म्याच्या अस्तित्वाबद्दलच शंका विचारतात.  अशा लोकांना कधीही शांति, समाधान प्राप्त होत नाही.  

भगवान म्हणतात – संशयात्मा विनश्यति |              (गीता अ. ४-४०)

संशयी पुरुषाचा नाश होतो.  त्याला आत, अंतरंगामध्ये स्थिरता, शांति आणि समाधान मिळत नाही.  याचे कारण श्रद्धेचा अभाव आहे.

 

आणि तिसरी शंका म्हणजेच प्रमाविषयक शंका होय.  प्रमा म्हणजेच ज्ञान.  साधकाला आत्मज्ञानाविषयीच शंका निर्माण होतात.  “खरोखरच या ज्ञानाने मला मोक्ष मिळेल का ?  या ज्ञानाचे फळ निरतिशय आनंदाची प्राप्ति मला होईल का ?  या ज्ञानामध्ये इतके सामर्थ्य आहे का ?”  अशा शंका निर्माण होतात.  परंतु शास्त्रकार सांगतात – आत्मज्ञान हे स्वतःच फलस्वरूप आहे.  हे ज्ञान श्रवण करीत असतानाच त्याचा अनुभव येतो.  मन जर शुद्ध, परिपक्व, रागद्वेषरहित असेल, एकाग्र, तल्लीन, तन्मय जर असेल, तर ज्ञानाची अनुभूति श्रवण करतानाच आली पाहिजे, इतके या ज्ञानाचे सामर्थ्य आहे.

 

 

- "मुण्डकोपनिषत् " या परमपूज्य स्वामी स्थितप्रज्ञानंद सरस्वती लिखित पुस्तकामधून, प्रथम आवृत्ति, मार्च २००७   
- Reference: "
Mundakopanishad" by Param Poojya Swami Sthitapradnyanand Saraswati, 1st Edition, March 2007


- हरी ॐ